Ang tunay na buhay hindi pala talagang fairy tale ang ending, dahil sa bawat katapusan ng isang kwento, may magsisimulang bago.
Naranasan mo na bang bumiyahe sa kung saan-saan? Yung tipong kailangan meron kang ticket para makarating sa paroroonan? Para san ba ang ticket? Ano ba ang silbi ng ticket?
Natatandaan ko pa noong kasag-sagan ng panahong ako ay aktibong nagbibigay partisipasyon sa mga kumpetisyon sa iba’t-ibang parte ng Luzon. Hindi ko iniyayabang at wala akong balak, Baguio pa lamang ang pinakamalayo kong narrating. Sa tuwing pupunta kami ng Baguio, kailangan munang magbayad ng ticket para makasakay ng bus, at hindi lamang ticket, kasama na rin ditto ay insurance kung saka-sakaling may mangyari sa iyong hindi maganda.
Sa puntong mga pangyayaring hindi maganda sa buhay, naiisip ko pa rin, kung may isang ticket kaya ako na kaya akong dalhin sa gusto kong puntahan, marating o maranasan, bakit and hindi ko gamitin? Di ba?
Napapagod din ang kahit na ano ditto sa lups, mapa-tao man yan, makina, hayop o halaman pa man. Maiisip mo rin, minsan na pagod ka na sa paulit-ulit na nangyayari sa buhay mo. Parang ayaw mo nang bumangon sa umaga dahil iyon at iyon din ang mararanasan, gagawin at haharapin sa araw nay un. Imposible na hindi ka maumay, dahil walang taong kuntento sa natatamasa niya.
Madali ka bang sumuko sa mga pasaning ibinibigay sa’yo sa araw-araw? Mahirap din sagutin ang tanong. Tayong mga Pilipino ay matatapang at sinusuong lahat ng pagsubok, yun nga lang minsan, hindi natin talagang alam kung ano ang tinatahak natin sa buhay. Sa una, kahit mahirap, kinakaya, pero darating din sap unto na ayaw mo na, mahirap pala na sana, pinag-isipang mabuti ang mga posibilidad bago suungin ang landas na talagang tinatahak.
Kung meron lang talagang mahiwagang ticket, gagamitin ko para makatakas sa landas na pinili ko.
Sa mga karaniwang karanasan, ayaw natin talagang makatikim ng pait sa bawat hakbang ng buhay. Pero, gaya ng sabi ng ilan, hindi naman tayo tatatag kung walang pagsubok sa buhay. Mananatiling mangmang ang mga mangmang at walang sasaging pangarap sa mga walang pangarap.
Ang tao talaga, ayaw masaktan, sensitibo masyado, ayaw mapapakialaman pero nakikialam sa buhay ng iba, makatarungan ba?
Naisip ko noon, kung may ticket akong hawak para makapunta sa gusto kong marating, gagamitin ko. Yung ticket nay un ang maaaring magbago ng buhay ko o di kaya makapagtutuwid ng mga kamalian sa buhay ko.
Hanggang ngayon, iniisp ko pa rin kung paano ko pagbabayaran ang mga pagkakamali ko, kung may kapatawaran nga bas a mga kapalpakang ginawa ko sa loob ng dalawampu’t isang taon ng aking pananatili sa mundong ito.
Bigla mo na lang maiisip na hindi talaga dapat magpapadalus-dalos sa mga desisyon, na hindi tamang maghayag ng paninindigan kung hindi mo naman talaga kayang manindigan. Maniwala ka, magigising ka sa katotohanan kapag narrating mo ang kalagayang hindi mo talaga ginusto, pero wala kang karapatang magreklamo, kahit hindi mo ginusto ang sitwasyon pero pinili mo pa rin na ganun ang iyong desisyon ng walang pag-aalinlangan.
May pagkakataon na maiisip mo na hindi solusyon ang ganitong sagot. At maiisip mo rin na nagamit mo nap ala ang ticket na kanina ko pa binabanggit. Ang buhay ay parang daan na binabaybay natin sa araw-araw, at ang ticket and magpapasya kung saan tayo tutungo, desisyon yan ang ticket ng buhay natin.
Akala ko nga noon, ang pagpapakasal ang solusyon para maayos ko ang gusot na dumalaw sa akin, hindi pala, may mga pagkakataon na darating sa buhay na may mananawang makisama sa’yo, ituturing kang tuod at isang malaking pag-unlad ng sarili, masakit, totoo, pero wala akong magawa, hindi ako Diyos para magmanipula ng isipan ng tao. Kahit ikatwiran mo sa akin na sinusukuan ko agada, paano kung siya mismo ang sumuko at hindi ako, paano kung lahat ng paaran ay nagawa ko pa para makumbinsi ko na itigil na ang kaniyang kahibangan at mamuhay ng masaya, normal at payapa. Paano kung wala sa akin ang malaking pagkakamali na dumating sa buhay niya? Magkakaiba tayo, kaya sana wag mo akong husgahan, baka ikaw ay sumuko na rin minsan pero hindi mo lang natanggap.
Walang mahiwagan ticket, walang himala sa mundo, walang umuusad ng pauron. Kung meron mang ticket, sana nakabalik ako sa kahapon ko kung saan gumawa ako ng desisyon na maglalagay sa akin sa ganitong posisyon.
Kaya kung hindi mo pa nagagamit ang ticket mo para makapunta sa gusto mo talagang puntahan, mag-isip kang mabuti dahil one way ticket lang ang hawak mo, walang U-Turn, walang refund, tiis sa walang aircon at rough road, dahil sa tingin ko, mararating mo rin ang lugar na yun, wag ka lang masyadong mainip.
Ingat sa mahabang biyahe!
Ano ba ang gustong isulong ng presidente mo kung sakaling bibigyan s'ya ng pagkakataon na magdesisyon para sa Saligang Batas ng Pilipinas.
Sa tagal ng panahon ng pananahimik ko, ngayon ko lang naiisip na marami pa la akong kakaibang pinagsasasabi sa Facebook. pakibasa na lang ang mga sumusunod...
Sept 24, 2009
Kun iiwanan ko man ang kahapon ko, ngingiti na lang ako, at sasabihing may ngayon at bukas pa akong dapat atupagin. Hahatakin lang ako ng kahapon ko pababa......
Oct. 6, 2009
says may namimiss ako sa buhay ko, but somehow, by any means, I will step forward... http://plurk.com/p/269mxk
Oct. 14, 2009 7:59 pm
demonyo lang ang nag babakasakali! hehehe! now playing: mas mahal na kita ngayon by Bitoy!
Oct. 14, 2009 7:48 pm
says salamat sa mga nagmamahal ng tunay! dun sa mga peke, magbigti na kayo! (LOL) http://plurk.com/p/29ixvn
Oct. 26, 2009
If my yesterday has forgotten me, well, I've already forgotten what happened yesterday Now Playing: Love Drunk by Boys Like Girls
Oct. 4, 2009
You'll find happiness when you accept the almost unacceptable... I'm now A-OK! hehehe!
Nov. 5, 2009
Sagana ka lang sa ganda, pero ang sikip mo'y wala na, papansin man ako, pero ang sinasabi ko'y totooo... t-shirt concept.... hahaha!
Nov. 5, 2009
“how can u look forward when u keep looking back?” accoding to bob ong's note
Nov. 13, 2009
"What the writer writes reflects what's on his mind," if he wrote swerving thoughts ibig sabihin papunta s'ya ng Baguio City...
Nov. 27, 2009
"Malaki ang pagkakaiba ng tulalang nangangarap sa tulalang walang pangarap" - habang nainom ako ng kape kausap ang aking asawa...
Dec. 1, 2009
Kung gusto mo ang halos lahat ng masarap sa mundo, hindi katwiran ang pag-aasam nito kung ang panuntunan mo sa buhay ay "Minsan lang ako mamamatay"
Dec. 3, 2009
Hindi porket hindi ka nag-aaral ay wala ka ng matututunan... May malalaman ka na wala sa loob ng eskwelahan at may malalaman ka rin na wala sa kalsada..
Dec. 7, 2009
sa haba man ng panahon matututo ka rin makalimot... panaginip man yan o BANGUNGOT!
Dec. 8, 2009
Kung gusto mong malaman ang nararamdaman ng isang tao, tingnan mo s'ya sa mata... Pero hindi lahat ng sagot ay makukuha mo hanggat hindi ka pa rin nagtatanong..
Jan. 27, 2009
Hindi sa lahat ng pagkakataon ang nais mong makita ay makukha mo - Si Brando habang nangongopya sa katabi sa oras ng exam
HINDI mo matanggap, tumutulo na ang luha mo na parang gripo, hindi mo mapigilan ang boses ng pagluha, nagmamakaawa ka na huwag na n'yang ituloy pero itinuloy n'ya pa rin...
Nagdilim na naman ang paligid, napapunta ka sa ibang dimensyon, dimensyon ng ikaw ay nag-iisa...
Medyo awa ka sa sarili mo, nakikita mo ang sarili mong umiiyak, parating lango sa alak, hayok na hayok sa sigarilyo, in short, Adik este "Stucked", hindi makamove-on. Yung tipong gusto mo pa ring tumuloy sa relasyon n'yo pero wala na talaga na kulang na lang mag-makaawa kana bumalik s'ya sa piling mo...
Napunta ka naman sa ibang dimensyon, pero nakita mo pa rin ang sarili mo, lango pa rin sa alak, sa yosi, naiyak pa rin, hindi maaalis sa mukha mo ang pag-kaawa dahil ganun pala ang nangyari sa'yo. Pero ang hinihiling mo ngayon ay tantanan ka na ng mga ala-ala dahil pagod ka na sa kakaisip. Pilit mong tinatanggap pero ayaw pa rin, nasasabi mo lang na hindi mo na siya mahal pero ang katotohanan ay mahal mo pa rin...
Biglang nagliwanag ang paligid (alam kong sawa ka na sa dimensyon kaya iniba ko na lang), napalitan ang mukha mo ng... walang ekspresyon, yung tipong parang naglalakad ka lang. Nakita mo ang sarili mo, masaya na, natanggap na ang mga pangyayari, hindi mo na kinukutingting ang cellphone mo para mag-text o tumawag sa kahapon.
Natandaan mo isang beses nakipagkumpitensya ka sa kaluluwa mo at kunsensya mo kung tatawan ka to make contact with the girl, nanaig si kaluluwa, natalo si kunsensya... Tinawagan mo at nasambit mo ng pahapyaw na medyo ok ka na, syempre, parang nainsulto ang babae, todo hingi ka naman ng sorry. Umubra naman at tinanggap ang paliwanag mo... Sa kaduluhan ng pag-uusap, nasambit n'ya na may kapalit ka na sa puso n'ya at sinabi mo na lang na "So pano, hanggang dito na lang ako, I'm Now Signing OFF!", dahil karma ang tumama sa'yo, sinasabi na ng kunsensya mo na 'wag na pero itinuloy mo pa rin, ayan... may napala? meron... nasaktan ka! Ulol kasi eh! Sa huli ikaw pa ang nainsulto dahil madali ka palang palitan... hahaha! LOSER!
Bigla ka na lang nagising ng hating-gabi, akala mo nag-iisip ka lang pero nakatulog ka pala, hindi ka makapaniwala na ganon ang panaginip mo, na nakagawa ka ng pagkakamali na makakasira sa pamilya mo at buhay ng ibang tao... pero panaginip lang ang lahat at walang katotohanan. Todo ang iyong pasasalamat dahil panaginip lang pala lahat ng nangyari sa'yo...
Kumuha ka ng tubig na inilagay mo sa baso, dagliang ininom, huminga ng malalim, nagdasal na sana hindi mo na maranasang muli ang panaginip na ito, humiga ka at muling natulog.
Muli kang nanaginip at sa dulo ng panaginip mo may nakita kang board result ng bola ng lotteng, at ang numero ay :3/7,5/27,8/1...
Itaya mo, sabi ng matatanda swerte daw ang mga numero sa panaginip.



